আমি প্রায়েই আল্লাহৰ নামত কছম খাওঁ। কিন্তু আল্লাহ বুলি নকৈ খোদা বুলি কওঁ। আন বিভিন্ন বিষয়ত আল্লাহৰ পৰিৱর্তে অন্যান্য শব্দ ব্যৱহাৰ কৰোঁ। যেনে- খোদা, বিধাতা, বিধি, উপৰওৱালা ইত্যাদি। বিদায় জনাবলৈ গৈ কওঁ- খোদা হাফিজ, কছম খাবলৈ গৈ কওঁ- খোদাৰ কছম, অভিশাপ দিবলৈ গৈ কওঁ- তোৰ ওপৰত খোদাৰ গজব পৰক। তকদীৰ সম্পর্কে ক’বলৈ গৈ কওঁ- কপালত কি আছে বিধাতাই ভালদৰে জানে! কোনো সত্যতাৰ চনদ দিবলৈ গৈ কওঁ, মই কি কৰিছোঁ ওপৰওৱালাই জানে। নাইবা, ওপৰওৱালা সাক্ষী, মই এইটো কৰা নাই।

এনে ধৰণৰ আৰু বহু কথাই আমি কৈ থাকোঁ যিবোৰ কুফৰী কথা, শ্বিৰ্কী কথা—

১:১

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

পৰম কৰুণাময় অসীম দয়ালু আল্লাহৰ নামত।

এই ছুৰাটোৰ নাম ৰখা হৈছে “আল-ফাতিহা”, কাৰণ, ই কোৰআন মাজীদৰ আৰম্ভণিতে স্থান পাইছে, ইয়াৰ দ্বাৰাই আল-কোৰআনুল আজীমৰ পাতনি হয়, (আল-মুয়াচ্ছাৰ)। ছুৰা “আল-ফাতিহা” কোৰআন মাজীদৰ সৰ্বপ্ৰথম ছুৰা যিটো পূৰ্ণাঙ্গ ছুৰা হিচাপে ৰাছুলুল্লাহ চাল্লাল্লাহু আলাইহি অছাল্লামৰ প্ৰতি অৱতীৰ্ণ হৈছে, (তাবাৰী, কাশ্শাফ)। কাৰণ ইয়াৰ আগত পূৰ্ণাঙ্গ কোনো ছুৰা অৱতীৰ্ণ হোৱা নাছিল।